Vakdag Volendam –Marken

De vakdag in Alkmaar vond ik persoonlijk niet heel geslaagd. Mij sprak de inhoud van de dag totaal niet aan. Daarom ging ik ook met frisse tegenzin naar deze dag toe. Om 8.30 uur hadden wij met een aantal afgesproken op het schoolplein zodat wij met twee auto’s naar Volendam konden rijden. Ik ben niet bekend in deze regio dus ik was heel blij dat de organisatie een duidelijke kaart had gestuurd met twee parkeerplaatsen.  Volendam bekend van de palingsound, paling, Jan Smit, Nick en Simon of zoals onze leraar zei Henk en Simon, BZN, The Cats, Piet Veerman, de klederdracht en ga zo maar door. Wat mij opviel waren de dikke villa’s toen wij Volendam binnen reden. Slecht gaat het zeker niet in dit dorp. Volendam valt onder de gemeente Volendam-Edam en telt ongeveer 22.000 inwoners. Vele mensen vanuit de hele wereld bezoeken dagelijks Volendam. Per jaar komen er meer dan een miljoen bezoekers naar dit vissersdorp! Volendam wordt internationaal bezocht maar ook door veel mensen uit Nederland zelf. Vaak combineren zij dit met een bezoek aan Marken. Net als wij.

Om 9.15 uur kwamen wij aan in Volendam. Eline zat bij mij in de auto en vanaf de parkeerplaats bij de Roompot Vakantiepark liepen wij richting de dijk waar het verzamelpunt is. Eerst hebben wij gezamenlijk een kop koffie gedronken bij Lotje omdat wij allemaal erg op tijd waren. 

Om 10 uur liepen wij richting het zeilschip de VD10. Schipper Jos  heette ons van harte welkom en stelde ons voor aan Jaap en zijn zoon Sebastiaan. Het water zag er ruig uit en Jos vertelde ons dat er windkracht 7 was. Giechelend zijn wij de haven uitgevaren om al snel mee te maken wat windkracht 7 nou exact in houdt. De boot kantelde heel erg naar 1 kant waar door het gegiechel omsloeg naar hier en daar een gilletje. Eenmaal op het grote water vertelde Jos ons de historie van het schip. Een mooi verhaal, zeker als je hoort wat de inwoners hebben gedaan tijdens de tweede wereld oorlog om het schip uit de handen van de Duitsers te houden. Toen hij het schip zelf kocht in 1989 wilde hij het ombouwen tot zeilschip, waar het schip oorspronkelijk ook voor bedoeld was. Hij werd voor gek verklaard door de inwoners van Volendam maar het is hem gelukt! Nu hij gepensioneerd geschiedenisleraar is maakt hij nu dit soort dagtochten. In de twee uur tijd die wij op het schip hebben mogen doorbrengen hebben wij de zon mogen aanschouwen maar ook een dikke regenbui op ons hoofd gehad. Ik vond het echt genieten op de boot. Ik heb een tijd heerlijk voor me uitgestaard en mijn gedachtes leeg kunnen maken. Ook heb ik fijne en leuke gesprekken gevoerd met een aantal klasgenoten. Na twee uur varen kwamen wij aan bij Marken. Marken is een voormalig eiland dat sinds 1957 pas verbonden is met het vastenland. Er wonen nog geen 1900 inwoners op Marken.

Marken heeft per jaar zo een 300.000 bezoekers die naar de mooie huisjes komen kijken en naar de historie op het voormalig eiland in de Zuiderzee. Sinds 1957 is Marken pas met het vasteland verbonden. De inwoners van Marken leefde van de visserij. De afsluitdijk heeft hier alleen een einde aangemaakt. In de tijd van de visserij waren er 27 werven, ofwel huisjes op palen, dit kwam door het stijgende water. Vandaag de dag zijn dat er nog maar 9. Als je trouwens met de auto naar Marken wil dan kan dat, je mag dan alleen niet verder dan de parkeerplaats want op Marken heb je en vergunning nodig om met de auto te rijden.

Op Marken hebben wij een gezamenlijke lunch gehad met de andere groep. Tijdens de lunch vertelde schipper Jos ons iets over het toerisme op Marken en Volendam maar ook over de geschiedenis. Na de lunch maakten wij een wandeling over Marken die gegeven werd door de organisatie, mijn klasgenoten. Zij hadden een leuke wandeling gevonden maar vertelde onderweg ook op diverse plaatsen iets over de geschiedenis of over een bezienswaardigheid waar we voor stonden. 


Zo hebben wij Sijtje Boes bezocht, een dame die de eerste toeristische winkel had opgericht (al heb ik van mijn opa hele andere verhalen gehoord van deze dame), de hervormde kerk en zo zijn wij bijna bij de vuurtoren van marken aangekomen. Ik zeg bijna, er brak namelijk een regenbui los die ik in lange tijd niet mee gemaakt had. Grote druppels die met gigantische snelheid naar beneden kwamen. Iedereen was tot op het bot nat en als een stel verzopen katten dropen wij weer snel af naar de haven. Daar ging de ene helft op naar de bus en de andere helft nam de Markenexpress richting Volendam terug. Ik was één van de mensen die met de Markenexpress terug ging. Deze boot zat vol met toeristen uit Oost Europa. Aangekomen in Volendam was het inmiddels ook een stuk drukker. Het was zeer leuk om de diversiteit aan toeristen te zien die daar rond liepen. En als echte toerist ben ook terug naar huis gegaan met paling, makreel en een zeer mooie herinnering! 

Onze lerares Karen zei een dag met een gouden randje, ik sluit mij hier dan ook absoluut bij aan!